سی ان ان؛ عکس نوشت هایی از آدام اوندرا
سی ان ان؛ عکس نوشت هایی از آدام اوندرا
هدف غایی از صعودهای داخل طبیعت صرفا رسیدن به نقطه تاپ مسیر است. در این صعودها، سرعت صعود موضوع صعود نیست.
در یک خانواده سنگنورد به دنیا آمده ام.... به همین خاطر شروع سنگنوردی من تدریجی بوده، آویختن به طناب و تاب خوردن روی آن تا شروع سنگنوردی جدی در سن 6 سالگی.
در 7 سالگی تصمیم گرفتم که یک سنگنورد حرفه ای شوم، و حالا همان کاری را انجام می دهم که روزی رویای من بود.
در سنگنوردی فقط قدرت مطرح نیست، بلکه علاوه بر آن تکنیک هم مهم است. هر سنگنوردی راه و روش خودش را دارد. من معمولا ساده و سریع صعود می کنم.
همه آنچه که برای سنگنوردی نیاز دارید پد، کفش و پودر است. کفش هایم را می پوشم و برای کاهش خیسی عرق دستهایم به آنها پودر می زنم و صعود می کنم، همین.
به خاطر اینکه سنگنوردی را از وقتی که خیلی جوان بودم شروع کردم و به خاطر اینکه سطح سنگنوردی من آهسته و تدریجی رشد کرده، لذا تاندون ها و بندهای انگشتانم به گرفتن گیره های کوچک عادت کرده اند.
به واقع می توانم همه ی ترس ها و تردید هایم را کاهش دهم، و این کار را بر اساس شم درونی و تجربه انجام می دهم. در چنین شرایطی کاملا احساس می کنم که می توانم در نهایت توانم صعود کنم.
بدون طناب می توان 40 متر هم صعود کرد. می فهمم که چرا بعضی از مردم این کار را می کنند؛ آنها می خواهند آزادی را احساس کنند. اما من این کار را ریسک می دانم و آن را تایید نمی کنم.
برای من اولین صعود هر مسیری خیلی هیجان انگیز است. زیرا گیره هایی را لمس می کنم که قبلا هیچ کس آنها را لمس نکرده است؛ مثل پیدا کردن یک نقطه جدید روی نقشه.
تا زمانی که به سنگنوردی اشتیاق دارم و حقیقتا از آن لذت می برم، هیچ دردی در انگشتان مجروحم احساس نمی کنم - آنها فقط کمی آسیب دیده اند نه اینکه دردناک باشند.
حرکات سخت را باید موقع بازدم انجام داد. اما گاهی اوقات تمرکز روی صعود آنقدر زیاد است که آدم یادش می رود حتی نفس بکشد.
در صعودهای داخل طبیعت رقیب اصلی شما خود مسیر است؛ می خواهید که از مرز محدودیت های تان عبور کنید. در چنین شرایطی محال است که انگیزه های تان را از دست بدهید. زیرا صعود های داخل طبیعت چالش های زیادی دارند.
بهترین صعود من وقتی است که احساس می کنم یک روبات هستم؛ احساس می کنم مغز من کاملا جای دیگر است و حرکات من با بینش درونی یا بر اساس تجربه انجام می شود.
تیپ های مختلفی ار سنگنوردان وجود دارد. ممکن است سنگنوردی بلند و لاغر و خیلی تکنیکی باشد و یا کوتاه و عضلانی و خیلی دینامیک.
در رقابت هایی که روی دیواره های مصنوعی انجام می شود سه روش وجود دارد: لید، بولدرینگ و سرعت.
خیلی وقت ها تردید یا ترس وجود دارد، نه به خاطر سقوط، بلکه ترس از اینکه اشتباه کنی و بعد هم سقوط کنی - البته سقوطی ایمن.
علاوه بر ورزش و عبور از مرز محدودیت ها، سفر و دیدن مردمان دیگر نیز از مجموعه فعالیت های من است. این کار زمان زیادی می برد اما پاداش خوبی هم دارد.
Aziz Habibi