مسابقات بین المللی پارابولدرینگ در فرانسه 
برای مرتضی و آرام ، والدین جوان و صبوری که یک فرشته دارند . فرشته ای به نام حسن ، حسن کافه کوهی !
12 اکتبر ؛ 20 مهر ؛ فدراسیون بین المللی صعود
های ورزشی IFSC با مشارکت فدراسیون کوهنوردی و سنگنوردی فرانسه ، مسابقات بین المللی
پارابولدرینگ را در لاوال – غرب فرانسه برگزار کرد . صعودهای بولدرینگ اساسا بدون
سیستم حمایتی طناب است . اما در صعود های پارابولدرینگ از سیستم حمایتی طناب
استفاده می شود . خوشبختانه این مسابقات با همه ی سختی هایش با موفقیت اجرا شد . در
عکس یکی از قهرمانان پارابولدرینگ انگلستان را ؛ با قطع دست ؛ مشاهده می کنید .
https://www.thebmc.co.uk/gb-climbers-excel-at-first-ever-international-parabouldering-competition
در این خصوص گفتنی است :
معلولان جسمی و ذهنی یکی از بزرگترین اقلیت های جمعیتی جهان
هستند . بیش از 700 میلیون نفر از جمعیت جهان را معلولان تشکیل می دهند و بیش از
دوسوم آنان ساکن کشورهای در حال توسعه هستند . در کشورما ایران ، جنگ 8 ساله بر تعداد
معلولان افزوده است .
واضح است که معلولان مثل همه ی انسان های دیگر و به صرف
انسان بودن می بایست از حقوق و منزلت و حیثیت انسانی برابر با سایر انسان ها بر
خودار باشند ؛ حقوق بین الملل و حقوق داخلی کشور ما همین را می گویند؛ اما در عمل
چنین نیست. آنها در معرض انواع تبعیض ها و محرومیت ها هستند .
انسان مدرن برای
رفع این تبعیض ها و محرومیت ها دست به اقدامات شایسته ای زده است . اولین انجمن
حمایت از نابینایان در سال 1889 و حمایت از نا شنوایان در سال 1890در انگلستان
تاسیس شدند . در سالهای بعد و به خصوص بعد از جنگ های جهانی اول و دوم و با افزایش
معلولان جنگی حمایت از حقوق اساسی معلولان در قالب کنوانسیون ها و پروتکل های بین
المللی و تدوین قوانین کشوری مورد توجه قرار گرفت . شرکت معلولان در ورزش های
رقابتی در عرصه های ملی و بین المللی و المپیک (
پارا المپیک ) در واقع بخشی از بلوغ انسان مدرن و متمدن است .
فدراسیون بین المللی صعودهای ورزشی با وجود
اینکه فقط 7 سال است که تشکیل شده اما توجه جدی به حمایت از معلولان و حضور آنان
در رقابت های صعود های ورزشی دارد . صعود های ورزشی امکان ورزشی فوق العاده ای
برای دوستی ، رفاقت و حمایت از یکدیگر است و به خصوص اینکه کندن از زمین و تقابل
با نیروی جاذبه زمین باعث افزایش حس اعتماد به نفس در معلولان می گردد .
پ ن :
و اما قصه ی حسن از کامنتینگ همین پست . این
کامنت به خوبی نشان می دهد که در اکثر موارد معلولان گناهی ندارند و جامعه بدهکار آنهاست . مامان حسن
می نویسد :
" شاید اولین بارم هست که درمورد حسنم برای
دوستان کافه کوهی و کوهنوردمون دارم مینویسم...
حسن من وقتی که میخواست به دنیا بیاد..دکترش خیلی سهل انگاری کرد در به دنیا
آوردنش...انقدر دست دست کرد تا ااااااااا.........
تا..به مغزش اکسیژن نرسید..دچار هایپوکسی شد......متاسفانه این مساله باعث
.......باعث سی پی شدنش شد.....
حسن من...24 ساعت بعد ازتولدش از بین مار رفت و بعد از چند روز دوباره احیا
شد............
شاید حسن جزو قویترینهای روزگارهست..چون کمتر کسی میتونه جلوی اون همه فشار از
چندین جهت مقابله کنه و برگرده..وقتی به مغزش فشار اومد...خونریزی مغزی کرد..و بعد
تشنجهای خیلی خیلی زیاددددددد و غیر قابل کنترل...ودوباره زنده شدن.....بعد از چند
روز
حسن من الان سی پی هست..از چهار اندام...دستها وپاهاش...تکلم هم نداره...اما در
هوش و شناخت و برقراری ارتباط با اطراف بینهایت باهوشه...توجهش به همه چی هست..هیچ
کاری رو دزدکی نمیتونیم انجام بدیم چون بلافاصله میفهمه..مثل شناختن اشیا ومحیط
اطراف
.مثلا نوشابه خوردن:).این کارو سعی میکنیم دزدکی انجام بدیم چون براش مضر هست
...تو لیوان حسن چای بریزیم و خودمون نوشابه ..سریع عکس العمل نشون میده که
یعنی فهمیدم.......
حسن من بینهایت باهوشه...بینهایت..قدرت یادگیریش و حافظه اش عالیه....همه چی تو
ذهنش می مونه......ولی جسما خیلی خیلی عقب هست....وگفتارش هم که
نیست....
همیشه امیدواریم برای بهبودش....وهیچ وقت هم با
وجود تمامی پیشبینیهای ناامیدکننده در موردش...نا امید نیستیم..."
+ نوشته شده در جمعه سوم آبان ۱۳۹۲ ساعت 20:5 توسط عزیز حبیبی