علی پارسایی مربی و کوهنویس فرهیخته کشور : آزادی انتخاب 

   

                  Garrett Madison  - یکی از لیدرهای اکسپدیشن آمریکایی و حامی شرپاها   

همواره از جناب پارسایی آموخته ام و هنوز هم . پست قبلی این وبلاگ تحت عنوان " نزاع فقر وثروت در اورست  " موجب اظهار نظر دو تن از چهره های مطرح و فرهیخته کوهنوردی کشور شده است -علی پارسایی و مهدی شیرازی نام هایی بزرگ در ادبیات کوهنوردی کشور هستند . قطعا تلاش های فکری آنها موجب رشد و توسعه ی کوهنوردی جدی کشور بوده و خواهد بود . بنا براین کامنت دوم جناب پارسایی عینا در اینجا منعکس می گردد ٬ با این توضیح که : 

حادثه پیش آمده در اورست حادثه کوچکی نیست . اولین صعود موفق اورست همراه با یک شرپا بوده است . و حالا در آستانه شصتمین سالگرد یکی از رویاهای بزرگ ومحقق شده انسان ٬ شرپاها متهم به خشونت وحشیانه در اکثر سایت های خبری کوهنوردی جهان شده اند . بنابر این شایسته است به این موضوع از زاویه های مختلف نگاه شود . نظر اینجاب کماکان همان است : نباید گول نام های بزرگ را خورد . کار نمایشی سیمونه مورو و اولی استک در فصل روزی شرپاها و در حریم شرپاها ضد کوهنوردی است .  با توجه به مطالب منعکس شده در سایت ها به نظر می رسد فرهنگ عقب مانده ٬ رفتار و کلام خشونت بار سیمونه مورو ایتالیایی تاثیری جدی در وقوع حادثه داشته است ٬ اما٬ اولی استک سوئیسی و جاناتان گریفیت انگلیسی که از دوستان جناب پارسایی بزرگوار می باشند رفتاری انسانی تر داشته اند به خصوص اینکه دوست انگلیسی جناب پارسایی در نامه منتشره در http://www.ukclimbing.com/news/item.php?id=68025 بسیار روشنگرانه به تحلیل موضوع پرداخته اند . و جالب اینکه در غوغای رسانه ای غربی یکی از لیدرهای اکسپدیشن امریکایی به نام Garrett Madison  در این خصوص در http://www.explorersweb.com/everest_k2/news.php?id=21439 از شرپا ها حمایت کرده است . و اما دیدگاه دوم جناب پارسایی :

"مهدي شيرازي بسيار عزيز
و
جناب حبيبى

از كلمات محبت اميز و لطفي كه به من داريد ممنونم.

باور دارم همانطور كه در كوهنوردى آزاديم كه راه خود را انتخاب كنيم در عرصه ابراز عقيده هر كسى آزاد است عقيده خود را داشته باشد هر چند انتخاب راه در كوه بنا به تجربه و شناخت است و به تبع اولى ابراز عقيده و نقد نيز از اين قاعده مستثنى نيست.

اين حق بديهى هر كسي است كه در فضاى شخصى خود به هر امرى هر گونه كه مايل است بپردازد من به اين حق احترام مى گذارم.

اما به عنوان خواننده وبلاگ بر اين باورم نقد كوهنوردى روز جهان آشنايى ژرف از جهان روز كوهنورى مى طلبد.

بازنشر يك خبر از يك زبان به زبان ديگر امرى است جداى از نقد و صدور حكم.

وبلاك بيواك به خاطر باز نشر اخبار و ترجمه هاي دست اول در فضاي كوه نويسي به نوعي حكم مرجع را پيدا نموده و اين امر دقت نظري بيشتري را در هنگام نقد طلب مي كند

درست است كه منتقد نقد مى كند اما شايد درست تر باشد كه انگاره هاى ذهنى منتقد جهت گيري پويا داشته باشد و نه در بند چهار چوب و كليشه هاي خشك.

بعنوان نمونه بر مبناى چه گزاره هايى تلاش اين سه كوهنورد را يك تلاش عادى و تجاري ارزيابي شده است؟

اگر تلاش سه نفره براى صعود بر روي ديواره جنوب غربى اورست بصورت الپى از يك مسير نو در ديدگاه شما يك كار نو و با ارزش نيست ممنون مى شوم تعريف شما را از كار نو و با ارزش در كوهنوردى بدانم.

در مورد اين خبر خاص وراي هر بحث ديگر ايا مي توان توجيهي هر توجيهي براي حمله با سنگ و چاقو توسط حدود ٥٠ نفر شرپاى به اين سه نفر در كمپ دو پيدا كرد.
لينك زير را بخوانيد
http://www.humanedgetech.com/expedition/kellogg7/

روايت يك گروه ديگر كه در كمپ دو حضور داشتند. آيا وادار كردن سيمون مورو به زانو زدن و وادار كردن او براي عذرخواهي و لگد زدن به چانه او را مي توان به بهانه غرور جريحه دار شده شرپاها ناديده گرفت؟ كوبيدن سنگ به سر اولي اشتيك چه توجيهي دارد؟

من فرما يش آقاي شيرازي را بر ديده مي گذارم ، ولي در مقام شاگرد ايشان و در حد درس پس دادن در محضر استاد اجازه بيان اين نكته را هم مي خواهم

در دنياى كوهنوردى به دام احساس افتادن و احساسى عمل كردن تاوان سختى دارد آرزو دارم در دنياى مجازى كوهنوردى منطق همواره جايگزين احساس شود.

با دوستي و احترام" .علی پارسایی