سخنی با سمپات های پرشور آلپاین کلاب ایران
نماز عشق دو رکعت است / که در آن وضو درست ناید / الا به خون *
پست قبلی این وبلاگ بحثهای زیادی برانگیخت . کامنتها زیاد بود و امکان نمایش و پاسخ به همه ی آنها میسر نبود . ترجیح دادم دراینجا در پاسخ به تعداد زیادی از کامنت ها به دو نکته مشترک یا به دو بی عدالتی آشکار اشاره شود :
ا - مدیران آلپاین کلاب ایران ، برای تبادل فرهنگی و انتقال تجربه های کوهنوردی و سنگنوردی میلیون ها تومان هزینه می کنند و به امریکا سفر می کنند اما آنها همین تبادل فرهنگی و انتقال تجربه های سنگنوردی را در جشنواره بین المللی سنگنوردی بیستون تحریم می کنند . به چه دلیل تبادل فرهنگی و انتقال تجربه های سنگنوردی برای آنان در امریکا خوب است اما برای جوانان سنگنورد در بیستون بد است و باید تحریم شود ؟ به نظر می رسد این عادلانه نیست ، شرم آور است .
2 - انجمن و مدیران انجمن دو شخصیت حقوقی و حقیقی متفاوت هستند . این دو را یکی نگیریم . به زعم نهاد های نظارتی ؛ درست یا غلط ؛ مدیران انجمن مرتکب قصور یا تقصیر یا هر عنوان حقوقی دیگری شده اند اما همین نهاد های نظارتی ، انجمن را مجازات کرده اند نه مدیران را ( تعلیق انجمن ) . متاسفانه قانون حاکم بر سازمان های مردم نهاد به غلط "قانون فعالیت احزاب و ...." می باشد . بر اساس این قانون سخت گیرانه و مقرارت مربوطه تصمیم تعلیق ظاهرا قانونی است ، اما واقعیت این است که عادلانه نیست . انجمن نباید تعلیق شود .
تلاش کنیم تا مدیرانی شایسته تر و قوانینی عادلانه تر و مناسب تر برای سازمانهای مردم نهاد داشته باشیم .
* منصور حلاج